الفبای زندگی

اسرار زندگی مجردی مان را به نامزدمان بگوییم یا نه؟

یکی از نکات بسیار مهم در جلسات خواستگاری این است که فرد تا چه حد می تواند اسرار زندگی خود را به فرد مقابل بیان نماید؟ آیا اگر خطا و اشتباهی یا مسئله ای در زندگی اش رخ داده است، اجازه دارد آن را با نامزدش مطرح کند یا نه؟ مبادا بیان این اسرار دست مایه ای برای سرکوب وی توسط همسرش در زندگی زناشویی آینده گردد؟

 باید در نظر داشت که میتوان برای خود، سه حوزه معرفی کرد:

۱- حوزه اول: ساحتی از انسان است که در واقع بین انسان و خدای خود است و کاملا محرمانه است و نباید هیچکس از آن اطلاع یابد

۲- حوزه دوم: ساحتی از انسان است که در واقع به بستگان درجه یک و دو و دوستان و آشنایان صمیمی تعلق دارد

۳- حوزه سوم: مربوط به بستگان درجه سه و بالاتر و آشنایان عرفی و محیط کار و اجتماع تعلق دارد.

باید در نظر داشت در خصوص حوزه یک در هیچ شرایطی نباید اجازه حضور کسی را در آن  داد چون میتواند انسجام روانی و سامان ذهنی فرد را بشدت تحت تاثیر منفی قرار بدهد مثلا فرد به اصطلاح گناهی کرده و کسی هم نمیداند و غیره. حوزه دوم و سوم به تدریج وبا شناخت بیشتراز افراد بویژه در زمان منافع مشترک و رقابت بر سر آن یا استرس بین روابط بین فردی مشخص میشود که آیا یک فرد اجازه حضور در آن حوزه را دارد یا نه.

خواستگار شما بتدریج حق ورود به حوزه سه و سپس دو را دارد و بهیچ وجه در هیچ زمانی چه قبل ازدواج چه بعد آن نباید اجازه داد کسی وارد حوزه یک گردد. خلاصه اینکه اگه کسی پرسید شما قبلا دوست پسر یا دوست دختر داشتید این در حوزه دوم قرار میگیرد و شما بعد پذیرفتن فرد در حوزه سوم و اجازه ورود به حوزه دوم، میتوانید پاسخ او را بدهید. ولی اگر کسی از شما پرسید قبل ازدواج با مرد یا زنی رابطه جنسی داشته اید این مساله مربوط به حوزه یک میباشد و بهیچ وجه نباید نه درباره این مسایل صحبت کرد و نه به خود و دیگران اجازه سوال در این مورد را داد.اسرار زندگی را می توان مانند مباحث امنیتی اطلاعات به چهار طبقه ( بکلی سری، سری، خیلی محرمانه و محرمانه ) تقسیم نمود. در زندگی نیز برای مسائل خود طبقه بندی داشته باشید.

اصطلاح تک‌همسری خود تفسیربردار است.  یکی از تعریف‌های تک‌همسری که تا حد زیادی نزد اهل فن مقبول است، چنین است: «تک‌همسری وابستگی  و رابطهٔ جفتگیرانهٔ اساساً اختصاصی و طولانی‌مدت میان یک نر و یک ماده‌است.» در کل، نه تک‌همسری و نه چندهمسری هیچ‌یک اشاره به یکی رابطهٔ ایستا عاطفی جسمی نمی‌کنند مثلاً در جامعه‌ای که چندهمسری را تابو می‌دانند، یکی رفتار می تواند دیده شود که آن را «تک‌همسری زنجیره‌ای» میخوانند. در تک‌همسری زنجیره‌ای، شخص (معمولاً مذکر)، در زمان تنها یک جفت/همسر می‌دارد، لیکن معمولاً پس از مدتی جفت/همسر را وانهاده در پی همسری بهتر/جوان‌تر می‌رود. خیانت به همسر فرایندی‌ است که حتی در مرغان هم دیده می‌شود( تک همسری منحصر به  انسانها نیست، بلکه رفتارهایی مانند خیانت یا جداشدن جفتها از یکدیگر در قلمرو حیوانات نیز دیده می شود. وفادارترین جفتها را در این قلمرو کرکس سیاه، پنگوئنها و سگ آبی تشکیل می دهند). نیز از همین روست که قید «اساساً» پیش از صفت «اختصاصی» در تعریف تک‌همسری آمده‌است.همچنین در جامعه‌ای چندزنی همهٔ مردان چندین زن ندارند، اصلاً از دید آماری چنین امری ناممکن است چرا که به‌تقریب در شرایط عادی، تعداد مردان و زنان مساوی‌ است. پس اگر برخی مردان چندین زن داشته باشند برخی مردان بی‌همسر می‌مانند. البته در بعضی از جوامع در خاور دور و بعضی قبایل هند و آفریقا و آمریکای جنوبی، چند شوهری رواج دارد و کاملا در آنجا طبیعی میباشد و چند همسری مختص به مردان نیست.

انواع ازدواج

تصور قالبی ما از خانواده که از یک شوهر، همسر و فرزندان‌شان ترکیب می‌شود با توجه به ساختار خانواده در سراسر تاریخ بشری، تصور چندان درستی نیست. نکته قابل توجه این است که ساختار خانواده از یک فرهنگ به فرهنگ دیگر متنوع است. ازدواج و زناشویی اشکال مختلفی دارد که برخی از این اشکال امروزه به چشم نمی‌خورند و در زمره پدیده‌های تاریخی زوجیت به‌حساب می‌آیند؛ خریداری یک کودک به‌عنوان همسر، مبادله کودکان به‌عنوان زوجین، ربایش زن به قصد ازدواج و … گونه‌هایی از اشکال کهن زناشویی هستند. به‌طور کلی شیوه‌های ازدواج و زناشویی در دو نوع کلی زیر قابل ذکرند:

آسیب شناسی طلاق

تمامی انسان‌ها در دایره محدود زندگی زناشویی خود به نوعی در معرض آسیب‌های روحی و روانی قرار دارند. این اثر تاریخی با اوجگیری تجدد در قرن بیستم مکانیسم پیچیده‌تری به خود گرفته و آسیب‌های ناشی از این فرآیندها نیز بسیار پیچیده‌تر شده است. شاید برای بسیاری از مخاطبان جراید مشاهده آمارهای روبه گسترش طلاق دادگاهی در هر جامعه‌ای بویژه در جامعه ایران در سالهای اخیرجای تعجب داشته است؛ اما با کمی بررسی دقیق‌تر در نوع زندگی‌های مشترک امروزی شاهد شکل جدیدی از طلاق هستیم، به نام طلاق روانی! طبیعی است که امروزه دیگر ایمنی به مفهوم گذشته برای هیچ کس در هیچ محدوده‌ای وجود ندارد. منشاء زندگی انسانها تنها به خصوصیات فردی آنها برنمی‌گردد؛ بلکه تحت تأثیر عوامل و ابزار دور و اطراف خود نیز قرار دارد. امروزه در زندگی‌های مشترک نه یک زن تابع مطلق در چارچوب تمایلات مرد خود است و نه یک مرد در مفهوم قبلی خود می‌گنجد. تمام این عوارض و تبعات ناشی از زندگی‌های ابزاری امروزی شرایطی را برای بسیاری از زوجهای جوان فراهم می‌کند که از یک سو تحت تأثیر اختلافات شدید سلیقه‌ای قرار می‌گیرند و از سوی دیگر بنا به برخی مصلحت‌ها یا امکان جدایی برای آنها فراهم نیست یا نمی‌توانند بسادگی از هم جدا شوند. دچار شدن به این حالت برزخی در زندگی را متخصصان روان‌‌شناسی غرب «طلاق روانی» لقب داده‌اند.

(بیشتر در ادامه مطلب)

چون عروس را به خانه آوردید، با محبت و تواضع کفش هایش را در آورده، پاهایش را بشویید آنگاه او را به حجله دعوت کنید. این چنین است که مهر، برکت و رحمت، بر خانه و عروستان سایه می‌‌افکند. (پیامبر اکرم(ص)، من لا یحضره الفقیه، ج۳٫ص۳۵۸)  

وقتی عروس به حجله آمد به کعبه رو کنید، گیسوان او را نوازش کرده، زلف تاب دارش را به چنگ گیرید و آرام بگویید «خدایا! این امانت توست که به من سپردی. با گفته‌‌ی تو او را به خود حلال کرده‌‌ام، فرزندم را مبارک، پارسا و از پیروان پیامبرت قرار ده و شیطان را از او دور فرما». (امام صادق(ع)، فروع کافی ج۵ ص۵۰۰)  

آن گاه وضو سازید، تن و روان خویش را طراوت بخشید، رو به خدای مهربان کنید و دو رکعت نماز عشق به جای آورید. به عروس خود نیز بگویید همین کار را بکند. (امام صادق(ع)، مکارم الاخلاق ص ۲۳۹)  

پیش از این که با عروس خویش به بستر زفاف بروید، هدیه‌‌ای به وی بدهید، با این کار عشق و آرامش را به او هدیه کرده‌‌اید.

(امام صادق(ع)، وسائل الشیعه ج۲۱۵ ص۱۲)

شب هنگام که شوهرتان در بستر آرمیده و منتظر آغوش گرم شماست، خود را به کاری سرگرم نکنید، زمان را طول ندهید، مبادا همسرتان به خواب برود، چرا که اگر زنی این چنین کند، تا بیداری شوهر، همواره مورد نفرین فرشتگان است.

(پیامبر اکرم(ص)، همان ص ۱۷)

خانمها! شرم و آرزم؛ صفت پسندیده و نیکوی شماست، اما حیا از شوهر، ناپسند و بیجاست. بهترین شما کسی است که چون با شوهر خلوت کند، لباس حیا از خود بیفکند و چون لباس بپوشد، جامه‌‌ی شرم و حیا را نیز بپوشد و زیبایی‌‌‌ها و دل ربایی‌‌‌‌های خود را به دیگران عرضه ندارد.

(امام صادق(ع)، همان، ص۱۴)

شب هنگام که پرده‌‌‌ها فرو می‌‌افتد، خواب بر پلک‌‌‌ها چیره می‌‌شود، بر هیچ بانویی روا نیست که بخوابد، مگر آن که خویشتن را به آغوش شوهر بسپارد. باید لباس از تن به در آورید، کنار شوهر بیارامید و پوست بدن خویش به بدن شوهر بچسبانید. این چنین؛ خود را به شوهر عرضه داشته‌‌اید.

(پیامبر اکرم(ص)، همان، ج۱۴، ص۱۲۶)

هر جا که شوهرتان شما را به خلوت بخواند، همان جا بهشت شماست، روا نیست شوهر خود را از بهره‌‌وری جنسی و لذت حلال منع کنید.

(پیامبر اکرم(ص)، همان، ص۱۱۲)

دنیا و خوشی‌‌های آن برای شما آفریده شده است. لذیذترین چیزها در این دنیا؛ آمیزش با همسر است. چنان که لذت بخش‌‌ترین کار در باغ بهشت نیز همین است.

(امام صادق(ع)، کافی، ج۵، ص۳۲۱)

چه لذتی بالاتر و چشم نوازتر از دیدن بدن عریان همسر است. قبل از هم خوابگی خود را از شوهرتان دریغ مدارید، بگذارید شوهرتان شما را ببوید و ببوسد.

(امام صادق(ع)، حلیه المتقین، ص۷۱)

وقتی به سوی همسرتان می‌‌روید، در آغوش فرشتگانید. چون به آمیزش می‌‌‌‌پردازید، گناهانتان چون برگ درختان فرو می‌‌ریزد و چون غسل می‌‌کنید و خود را می‌‌‌‌شویید، از گناهان بیرون می‌‌‌‌روید.

(پیامبر اکرم(ص)، کافی، ج۵، ص۴۹۶)

هنگام آمیزش به طور کامل برهنه و عریان نشوید و زیرپوشی هر چند نازک به تن داشته باشید.

(پیامبر اکرم(ص)، وسائل الشیعه، ج۱۴، ص۸۵)

مرد را به حال خود بگذارید، با وی در نیاویزید، او را به اجبار به سوی خود نخوانید، مرد نیازمند عشوه‌‌گری و طنازی است، نه زور و اجبار.

(پیامبر اکرم(ص)، حلیه المتقین، ص۶۷)

سخن گفتن با پروردگار، لذت بخش و روح افزاست، اما وقتی شوهرتان شما را به خلوت خویش می‌‌خواند، نماز را طول ندهید و خرامان به سویش بشتابید.

(پیامبر اکرم(ص)، کافی ج ۵ ص ۵۰۸)

هنگام در آمیختن با همسر خویش، یکدیگر را ببویید، ببوسید، عشق بازی کنید و با سخنان محبت آمیز، عشق را به او پیش کش کنید.

(پیامبر اکرم(ص)، محجه البیضاء، ج۳، ص۱۱۰)

هنگام آمیزش، چون پرندگان شتاب نکنید، صبر پیشه‌‌ی خود سازید، زنها نیازمند وقت بیشتری هستند، مدتی نه چندان طولانی به عشق بازی بپردازید، همسرتان را کاملاً آماده سازید. آمادگی دو سویه؛ آمیزش را فرح بخش و کامل می‌‌کند.

(امام علی(ع) وسائل الشیعه ج۱۴، ص۸۳، امام صادق(ع) کافی ج۵، ص۴۹۷)

آمیزش مکن مگر اینکه با همسرت بسیار بازی کنی و سینه‌‌هایش را آرام بفشاری، وقتی چنین کنی آمادگی لازم را برای در آمیختن پیدا می‌‌کند. در این حالت، شهوت از صورت و چشمان او نمایان می‌‌شود و از تو همان می‌‌طلبد که تو از وی می‌‌خواهی.

(امام رضا(ع)، سفینه البحار، ج۱، باب الجمع)

هیچگاه با شکم سیر با همسر خود هم بستر نشوید، این کار موجب بیماری و چه بسا موجب مرگ خواهد شد.

(امام صادق(ع)، وسائل الشیعه ج۱۴، ص۱۹۱)

چون شب از سفر بر می‌‌گردی، خستگی راه، آرامش از تو می‌‌ستاند، بهتر است آمیزش با همسرت را تا صبح به تأخیر اندازی.

(امام صادق(ع)، همان ص۹۳)

گاهی وقتی قصد مسافرت داری، دل شوره عجیب به سراغت می‌‌آید، همسرت نیز مضطرب و نگران است، آیا بهتر نیست در آستانه‌‌‌ی سفر، از هم آغوشی و نزدیکی با او بگذری؟!

(امام صادق(ع)، همان)

سفر با شریک زندگی، آرام ساز و غم زداست. سفر؛ خستگی و اضطراب نیز دارد. در سفر؛ گاهی همه چیز برایت مهیا نیست. گاهی شرایط سفر، شرایطی غیر عادیست، بهتر است در این شرایط غیر عادی از هم خوابگی با یار زندگیت بپرهیزی.

(امام صادق(ع)، همان)

چون به آمیزش پرداختی سخن کوتاه کن، مبادا فرزندی لال نصیب تو گردد.

(امام علی(ع)، همان ص۸۷)

وقتی به قصد فرزند، خرامان به سوی همسر خویش می‌‌شتابی، به عورت او نگاه مکن! مبادا فرزندی نابینا تو را پدید آید.

(امام علی(ع)، همان ص۸۷)

چون به قصد بارور کردن رحم همسرت، نزد او آرمیدی، با نیتی پاک و زبانی گویا با خدای مهربان چنین بگو «خدایا مرا فرزندی عنایت فرما و او را پاکیزه و سالم قرار ده که در خلقت او زیاد و کم نباشد و او را عاقبت به خیر گردان»

(امام محمد باقر(ع)، همان ج۱۵، ص۱۰۶)

در حال جنابت، به قصد بچه دار شدن، با همسرت هم آغوش مشو، بهتر است غسل کنی، اندکی آرام گیری، پاک و طاهر شوی و سپس …! اگر چنین نکردی و فرزندی مجنون و کم عقل نصیبت شد، کس دیگری جز خود را نکوهش مکن.

(پیامبر اکرم(ص)، همان ج۱، ص۹۹)

اندیشه آدمی به هر جا روان است. در اندیشه‌‌ی دیگری بودن، نامیمون است. در این هنگام با شهوت زن دیگر، نباید با زن خود همبستر شوی.

(پیامبر اکرم(ص)، همان ص۱۲۰)

شیطان خودش خواسته که در فرزندان آدم شریک شود و این مایه‌‌ی بسی نگرانی است. نگران مباشید! هنگام آمیزش با ذکر «بسم الله الرّحمن الرّحیم» خدا را یاد کند و از شر شیطان به خالق نیکی‌‌ها پناه ببرید، اگر چنین نکنید ممکن است فرزندتان محبت اهل بیت(ع) را در دل نداشته باشد.

(امام علی(ع)، همان ص۹۶)

وقتی به قصد آمیزش کنار یکدیگر آرمیدید، دو دستمال تمیز و پاک در کنار خود قرار دهید، هر کدامتان از دستمال جداگانه استفاده کنید.

(پیامبر اکرم(ص)، همان ص۱۸۸)

هنگامی که به اوج لذت جنسی نزدیک شده‌‌اید، حتی الامکان از ریختن نطفه‌‌ی خود به بیرون خودداری نکنید، بگذارید غدد جنسی آزادانه به تخلیه بپردازند، خودداری از تخلیه‌‌‌ی نطفه، موجب سنگ مثانه خواهد شد.

(امام رضا(ع)، سفینه البحار، ج۱، باب الجمع)

اگر به هر دلیل، عمل آمیزش به طول انجامید و عمل إنزال صورت نگیرد، چه بسا موجبات سنگ مثانه فراهم گردد. از طولانی کردن مدت هم بستری بدون انزال پرهیز کنید.

(امام رضا(ع)، سفینه البحار، ج۱، باب الجمع)

پس از آمیزش یکباره بلند مشوید و ننشینید، بلکه ابتدا به طرف راست بچرخید و اندکی بعد برای ادرار(ولو اندک) برخیزید، پس از آن برای رسیدن به تعادل وآرامش، غسل کنید، با رعایت این آداب از سنگ مثانه در امان خواهید ماند.

(امام رضا(ع)، همان)

مکانی خلوت در زمانی بی سرو صدا، با دلی آرام؛ شرایط مناسبی برای هم بستری است. اگر آمیزش و انعقاد نطفه با دلی آرام و خالی از اضطراب صورت پذیرد، خون به صورت طبیعی در رگها جریان می‌‌یابد، انتقال ژنها طبیعی‌‌تر انجام می‌‌گیرد و در نتیجه فرزند، به پدر و مادرش بیش‌‌تر شبیه خواهد شد.

(امام حسن(ع)، بحار الانوار، ج۶، ص۳۵۹)

پرندگان هر کدام صفاتی دارند؛ شایست و ناشایست. در آمیزش نیز آدابی دارند، «کلاغ» علی رغم پر و بال سیاه و صدای ناهنجارش، در آمیزش مخفی کاراست، آمیزش مخفی کارانه را از کلاغ بیاموزید.

(امام صادق(ع)، وسائل الشیعه، ج۱۴، ص۱۰۰)

وقتی کودکی در اتاق است و شما را می‌‌پاید و حتی بی اختیار نفس و صدای شما را می‌‌شنود، از خیر این لحظات دل نشین و بهشتی درگذرید، مبادا آن کودک در بزرگی به رابطه نامشروع تن در دهد که رستگار نمی‌‌گردد.

(پیامبر اکرم(ص)، همان ص۹۵و فروع کافی ج۵، ص۵۰۰)

خانمها از آرایش دریغ مکنید، بهترین، ملایم‌‌ترین و دلنوازترین عطر را به کار برید، زیباترین و دلرباترین لباس را به اندام خویش بپوشانید، خود را حداقل با یک گردنبند زینت بخشید و صبح و شام خود را به شوهر عرضه دارید. در یک کلام؛ چشم و دل شریک زندگیتان را هنرمندانه بربایید.

(پیامبر اکرم(ص)، وسائل، همان، ص۱۱۲)

آقایان! مطابق میل خانمتان لباس بپوشید، در خانه نیز آراسته و دلربا باشید، هوش و حواس همسرتان را ماهرانه به خود جلب کنید، با این کار، غدد جنسی او را نسبت به خود فعال کنید و عفت او را نسبت به دیگران فزونی می‌‌بخشید.

(امام رضا(ع)، مکارم الاخلاق، ص۸۰)

هیچ حلالی لذت بخش‌‌تر از همبستر شدن با همسر نیست، ولی زیاده روی در این امر روا نیست، میانه روی در آمیزش، به سلامت آدمی می‌‌افزاید و عمر را زیاد می‌‌کند.

(امام صادق(ع)، وسائل الشیعه، ج۱۴، ص۹۶)

مرد باید مقداری از شهوت خود را نگه دارد که همواره توانایی جنسی داشته باشد، زیرا اینکه زن شوهر خود را در امور جنسی توانا بیابد، بهتر از این است که او را ناتوان ببیند. مرد ناتوان، نمی‌‌تواند همسر خود را راضی نگه دارد.

(امام علی(ع) همان، ص۱۸۰)

همان گونه که در امور جنسی زیاده روی نارواست، کم گذاردن و سستی کردن نیز ناشایست است، روا نیست مرد بیش از ۴ ماه، آمیزش جنسی با همسر جوان خود را ترک کند، حتی اگر مصیبت دیده باشد.

(امام رضا(ع)، همان، ۱۸۸)

مراقب باشید، «رو به قبله» و «پشت به قبله» با همسر خویش هم بستر شدن، زشت و ناپسند است. حرمت کعبه را نگه دارید و خدا و فرشتگان را از خویش ناخرسند نسازید.

(امام صادق(ع)، همان ص۱۴)

در این اوقات آمیزش نکنید: ۱- بین اذان صبح و طلوع خورشید ۲- بین غروب تا تاریک شدن هوا ۳- هنگام خورشید گرفتگی و ماه گرفتگی ۴- هنگام زلزله

(امام صادق(ع)، همان، ص۹۶)

در اول شب(چه زمستان و چه تابستان)، آمیزش نکنید، زیرا معده و رگها پر است و موجب بیماری نقرس، سنگ مثانه، ضعف چشم و چکیدن ادرار می‌‌گردد.

(پیامبر اکرم(ص)، همان ص۹۱)

اگر فرزند کم عقل ودیوانه و جذامی نمی‌‌خواهید؛ در اول، وسط و آخر ماه(قمری) با همسر خود آمیزش نکنید، چه بسا ممکن است آن چه نمی‌‌خواهید صورت پذیرد.

(پیامبر اکرم(ص)، همان ص۹۱)

در شب عید فطر، عید قربان و نیمه شعبان نیز از آمیزش به قصد فرزنددار شدن دوری گزینید، چرا که ممکن است فرزند شما شرور، معلول، بد یمن و زشت رو گردد.

(پیامبر اکرم(ص)، وسایل الشیعه ج۱۴، ص۱۸۷)

اگر گاهی چشمانت بی اختیار یا با اختیار به زنی افتاد و مسحور او شد و دلت لرزید، پیش از این که پایت بلغزد، چشم فرو بند و در اولین فرصت با همسرت همبستر شو، چرا که زنان همگی مانند همند.

(امام علی(ع)، همان ص۷۳)

چون همسرت باردار شد، از آمیزش بپرهیز، تنها در ماه های اول(البته با مشورت پزشک) می‌‌توانی با وضو به نزدیکی اقدام کنی، جنینی که در رحم همسرت است، بسیار مقدس و قابل احترام است.

(پیامبر اکرم(ص)، همان ج۱۴ ص۱۸۸)

زنان به قدر کافی از عادت ماهیانه رنج می‌‌برند، روا نیست با آمیزش در این دوران به رنج آنها بیفزاییم. این عمل علاوه بر حرمت شرعی؛ غیر اخلاقی و غیر بهداشتی نیز می‌‌باشد، در این اوقات می‌‌توان از دیگر اعضا بهره برد.

(امام صادق(ع)، همان ج۱، ص۵۷۱)

عشق به همسر، گرما بخش و انرژی زاست، با اعلام این عشق به او، قلب وی را تسخیر کنید. «دوستت دارم عزیزم» جمله‌‌ای است که هیچ گاه از قلب زن بیرون رفتنی نیست، همسر خود را از این کلام آتشین محروم نسازید.

(پیامبر اکرم(ص)، همان ص۱۰)

هر کار از راه خود به انجام رسد نیکوست. آمیزش با همسر نیز باید از طریق معمول صورت پذیرد تا آرامش جنسی و روانی حصل آید. نزدیکی با او از پشت، به شدت مکروه، نامیمون و غیر بهداشتی است.

(پیامبر اکرم(ص)، همان)

گاهی سر بر بالین همسرتان بگذارید، با او گفتگو کنید، کلمات سوزان و عاشقانه رد و بدل کنید، یکدیگر را در آغوش بفشارید، عشق بازی با همسر؛ سرگرمی مومن است.

(پیامبر اکرم(ص)، همان ص۸۲)

هم آغوشی را برای آخر شب بگذارید، زیرا برای بدن مناسب، برای فرزنددار شدن امیدوارتر و فرزند عاقل‌‌تر خواهد شد.

(امام رضا(ع)، سفینه البحار، همان)

و بالاخره وقتی در بدن احساس ناراحتی می‌‌کنید و علتی برای آن نمی‌‌یابید، وقتی احساس می‌‌کنید حرارت بدنتان بالا رفته و عضلات بدن شما رو به تحلیل می‌‌رود و هنگامی که به دنبال مأمن و مأوایی می‌‌گردید که شما را آرامش بخشد، به نزد همسرتان رفته و با آمیزش، خود را شفا بخشید.

(امام علی(ع)، حلیه المتقین، ص۷۵)

و آخر اینکه آنچه در خانه می‌‌گذرد امانت است، روا نیست زنها آنچه میان آنها و شوهرانشان در خلوت می‌‌گذرد به زنان دیگر بازگو کنند.

(پیامبراکرم(ص)، وسائل الشیعه، ج۱۴، ص۱۵۴)

حدیث «آداب زناشویی»

متن و ترجمه این حدیث ارزشمند را بخوانید:

متن حدیث

حَدَّثَنَا الشَّیْخُ الْجَلِیلُ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ مُوسَى بْنِ بَابَوَیْهِ الْقُمِّیُّ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ إِبْرَاهِیمَ بْنِ إِسْحَاقَ رِضْوَانُ اللَّهِ عَلَیْهِ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو سَعِیدٍ الْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ الْعَدَوِیُ قَالَ حَدَّثَنَا یُوسُفُ بْنُ یَحْیَى الْأَصْبَهَانِیُّ أَبُو یَعْقُوبَ قَالَ حَدَّثَنِی أَبُو عَلِیٍّ إِسْمَاعِیلُ بْنُ حَاتِمٍ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو جَعْفَرٍ أَحْمَدُ بْنُ صَالِحِ بْنِ سَعِیدٍ الْمَکِّیُّ قَالَ حَدَّثَنَا عَمْرُو بْنُ حَفْصٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ نَجِیحٍ عَنْ حُصَیْبٍ عَنْ مُجَاهِدٍ عَنْ أَبِی سَعِیدٍ الْخُدْرِیِّ قَالَ:

أَوْصَى رَسُولُ‌اللَّهِ(ص) عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ(ع) فَقَالَ:

یَا عَلِیُّ إِذَا دَخَلَتِ الْعَرُوسُ بَیْتَکَ فَاخْلَعْ خُفَّهَا حِینَ تَجْلِسُ وَ اغْسِلْ رِجْلَیْهَا وَ صُبَّ الْمَاءَ مِنْ بَابِ دَارِکَ إِلَى أَقْصَى دَارِکَ فَإِنَّکَ إِذَا فَعَلْتَ ذَلِکَ أَخْرَجَ اللَّهُ مِنْ دَارِکَ سَبْعِینَ أَلْفَ لَوْنٍ مِنَ الْفَقْرِ وَ أَدْخَلَ فِیهَا سَبْعِینَ أَلْفَ لَوْنٍ [سَبْعِینَ لَوْناً] مِنَ الْبَرَکَهِ وَ أَنْزَلَ عَلَیْکَ سَبْعِینَ رَحْمَهً تُرَفْرِفُ عَلَى رَأْسِ الْعَرُوسِ حَتَّى تَنَالَ بَرَکَتُهَا کُلَّ زَاوِیَهٍ مِنْ بَیْتِکَ وَ تَأْمَنَ الْعَرُوسُ مِنَ الْجُنُونِ وَ الْجُذَامِ وَ الْبَرَصِ أَنْ یُصِیبَهَا مَا دَامَتْ فِی تِلْکَ الدَّارِ وَ امْنَعِ الْعَرُوسَ فِی أُسْبُوعِهَا مِنَ الْأَلْبَانِ وَ الْخَلِّ وَ الْکُزْبُرَهِ وَ التُّفَّاحِ الْحَامِضِ مِنْ هَذِهِ الْأَرْبَعَهِ الْأَشْیَاءِ.

فَقَالَ عَلِیٌّ(ع): یَا رَسُولَ اللَّهِ وَ لِأَیِّ شَیْ‏ءٍ أَمْنَعُهَا مِنْ هَذِهِ الْأَشْیَاءِ الْأَرْبَعَهِ؟

قَالَ: لِأَنَّ الرَّحِمَ تَعْقَمُ وَ تَبْرُدُ مِنْ هَذِهِ الْأَرْبَعَهِ الْأَشْیَاءِ عَنِ الْوَلَدِ وَ لَحَصِیرٌ فِی نَاحِیَهِ الْبَیْتِ خَیْرٌ مِنِ امْرَأَهٍ لَا تَلِدُ.

فَقَالَ عَلِیٌّ(ع): یَا رَسُولَ اللَّهِ فَمَا بَالُ الْخَلِّ تَمْنَعُ مِنْهُ؟

قَالَ: إِذَا حَاضَتْ عَلَى الْخَلِّ لَمْ تَطْهُرْ أَبَداً طُهْراً بِتَمَامٍ وَ الْکُزْبُرَهُ تُثِیرُ الْحَیْضَ فِی بَطْنِهَا وَ تُشَدِّدُ عَلَیْهَا الْوِلَادَهَ وَ التُّفَّاحُ الْحَامِضُ یَقْطَعُ حَیْضَهَا فَیَصِیرُ دَاءً عَلَیْهَا.

ثُمَّ قَالَ:یَا عَلِیُّ لَا تُجَامِعِ امْرَأَتَکَ فِی أَوَّلِ الشَّهْرِ وَ وَسَطِهِ وَ آخِرِهِ فَإِنَّ الْجُنُونَ وَ الْجُذَامَ وَ الْخَبَلَ یُسْرِعُ إِلَیْهَا وَ إِلَى وَلَدِهَا،

یَا عَلِیُّ لَا تُجَامِعِ امْرَأَتَکَ بَعْدَ الظُّهْرِ فَإِنَّهُ إِنْ قُضِیَ بَیْنَکُمَا وَلَدٌ فِی ذَلِکَ الْوَقْتِ یَکُونُ أَحْوَلَ الْعَیْنِ وَ الشَّیْطَانُ یَفْرَحُ بِالْحَوَلِ فِی الْإِنْسَانِ،

یَا عَلِیُّ لَا تَتَکَلَّمْ عِنْدَ الْجِمَاعِ فَإِنَّهُ إِنْ قُضِیَ‏ بَیْنَکُمَا وَلَدٌ لَا یُؤْمَنُ أَنْ یَکُونَ أَخْرَسَ وَ لَا یَنْظُرَنَّ أَحَدُکُمْ إِلَى فَرْجِ امْرَأَتِهِ وَ لْیَغُضَّ بَصَرَهُ عِنْدَ الْجِمَاعِ فَإِنَّ النَّظَرَ إِلَى الْفَرْجِ یُورِثُ الْعَمَى فِی الْوَلَدِ،

یَا عَلِیُّ لَا تُجَامِعِ امْرَأَتَکَ بِشَهْوَهِ امْرَأَهِ غَیْرِکَ فَإِنِّی أَخْشَى إِنْ قُضِیَ بَیْنَکُمَا وَلَدٌ أَنْ یَکُونَ مُخَنَّثاً مُؤَنَّثاً مُخَبَّلًا،

یَا عَلِیُّ مَنْ کَانَ جُنُباً فِی الْفِرَاشِ مَعَ امْرَأَتِهِ فَلَا یَقْرَأِ الْقُرْآنَ فَإِنِّی أَخْشَى أَنْ یَنْزِلُ عَلَیْهِمَا نَارٌ مِنَ السَّمَاءِ فَتُحْرِقَهُمَا،

یَا عَلِیُّ لَا تُجَامِعِ امْرَأَتَکَ إِلَّا وَ مَعَکَ خِرْقَهٌ وَ مَعَ أَهْلِکَ خِرْقَهٌ وَ لَا تَمْسَحَا بِخِرْقَهٍ وَاحِدَهٍ فَتَقَعَ الشَّهْوَهُ عَلَى الشَّهْوَهِ فَإِنَّ ذَلِکَ یُعْقِبُ الْعَدَاوَهَ بَیْنَکُمَا ثُمَّ یَرُدُّکُمَا إِلَى الْفُرْقَهِ وَ الطَّلَاقِ،

یَا عَلِیُّ لَا تُجَامِعِ امْرَأَتَکَ مِنْ قِیَامٍ فَإِنَّ ذَلِکَ مِنْ فِعْلِ الْحَمِیرِ وَ إِنْ قُضِیَ بَیْنَکُمَا وَلَدٌ کَانَ بَوَّالًا فِی الْفِرَاشِ کَالْحَمِیرِ الْبَوَّالَهِ فِی کُلِّ مَکَانٍ،

یَا عَلِیُّ لَا تُجَامِعِ امْرَأَتَکَ فِی لَیْلَهِ الْفِطْرِ فَإِنَّهُ إِنْ قُضِیَ بَیْنَکُمَا وَلَدٌ لَمْ یَکُنْ ذَلِکَ الْوَلَدُ إِلَّا کَثِیرَ الشَّرِّ،

یَا عَلِیُّ لَا تُجَامِعِ امْرَأَتَکَ فِی لَیْلَهِ الْأَضْحَى فَإِنَّهُ إِنْ قُضِیَ بَیْنَکُمَا وَلَدٌ یَکُونُ لَهُ سِتُّ أَصَابِعَ أَوْ أَرْبَعُ أَصَابِعَ،

یَا عَلِیُّ لَا تُجَامِعِ امْرَأَتَکَ تَحْتَ شَجَرَهٍ مُثْمِرَهٍ فَإِنَّهُ إِنْ قُضِیَ بَیْنَکُمَا وَلَدٌ یَکُونُ جَلَّاداً قَتَّالًا عَرِیفاً [أَوْ عَرِیفاً]،

یَا عَلِیُّ لَا تُجَامِعْ أَهْلَکَ فِی وَجْهِ الشَّمْسِ وَ تَلَأْلُئِهَا إِلَّا أَنْ یُرْخَى سَتْرٌ فَیَسْتُرَکُمَا فَإِنَّهُ إِنْ قُضِیَ بَیْنَکُمَا وَلَدٌ لَا یَزَالُ فِی بُؤْسٍ وَ فَقْرٍ حَتَّى یَمُوتَ،

یَا عَلِیُّ لَا تُجَامِعْ أَهْلَکَ بَیْنَ الْأَذَانِ وَ الْإِقَامَهِ فَإِنَّهُ إِنْ قُضِیَ بَیْنَکُمَا وَلَدٌ یَکُونُ حَرِیصاً عَلَى إِهْرَاقِ الدِّمَاءِ،

یَا عَلِیُّ إِذَا حَمَلَتِ امْرَأَتُکَ فَلَا تُجَامِعْهَا إِلَّا وَ أَنْتَ عَلَى وُضُوءٍ فَإِنَّهُ إِنْ قُضِیَ بَیْنَکُمَا وَلَدٌ یَکُونُ أَعْمَى الْقَلْبِ بَخِیلَ الْیَدِ،

یَا عَلِیُّ لَا تُجَامِعْ أَهْلَکَ فِی النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ فَإِنَّهُ إِنْ قُضِیَ بَیْنَکُمَا وَلَدٌ یَکُونُ مَشُوماً ذَا شَامَهٍ فِی وَجْهِهِ،

یَا عَلِیُّ لَا تُجَامِعْ أَهْلَکَ فِی آخِرِ دَرَجَهٍ مِنْهُ [مِنَ الشَّهْرِ] إِذَا بَقِیَ مِنْهُ یَوْمَانِ فَإِنَّهُ إِنْ قُضِیَ‏ بَیْنَکُمَا وَلَدٌ یَکُونُ عَشَّاراً أَوْ عَوْناً لِلظَّالِمِ وَ یَکُونُ هَلَاکُ فِئَامٍ مِنَ النَّاسِ عَلَى یَدَیْهِ،

یَا عَلِیُّ لَا تُجَامِعْ أَهْلَکَ عَلَى سُقُوفِ الْبُنْیَانِ فَإِنَّهُ إِنْ قُضِیَ بَیْنَکُمَا وَلَدٌ یَکُونُ مُنَافِقاً مُرَائِیاً مُبْتَدِعاً،

یَا عَلِیُّ وَ إِذَا خَرَجْتَ فِی سَفَرٍ فَلَا تُجَامِعْ أَهْلَکَ تِلْکَ اللَّیْلَهَ فَإِنَّهُ إِنْ قُضِیَ بَیْنَکُمَا وَلَدٌ یُنْفِقُ مَالَهُ فِی غَیْرِ حَقٍّ وَ قَرَأَ رَسُولُ‌اللَّهِ(ص)إِنَّ الْمُبَذِّرِینَ کانُوا إِخْوانَ الشَّیاطِینِ”،

یَا عَلِیُّ لَا تُجَامِعِ امْرَأَتَکَ إِذَا خَرَجْتَ إِلَى سَفَرٍ مَسِیرَهَ ثَلَاثَهِ أَیَّامٍ وَ لَیَالِیهِنَّ فَإِنَّهُ إِنْ قُضِیَ بَیْنَکُمَا وَلَدٌ یَکُونُ عَوْناً لِکُلِّ ظَالِمٍ عَلَیْکَ،

یَا عَلِیُّ عَلَیْکَ بِالْجِمَاعِ لَیْلَهَ الْإِثْنَیْنِ فَإِنَّهُ إِنْ قُضِیَ بَیْنَکُمَا وَلَدٌ یَکُونُ حَافِظاً لِکِتَابِ اللَّهِ رَاضِیاً بِمَا قَسَمَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ،

یَا عَلِیُّ إِنْ جَامَعْتَ أَهْلَکَ فِی لَیْلَهِ الثَّلَاثَاءِ فَقُضِیَ بَیْنَکُمَا وَلَدٌ فَإِنَّهُ یُرْزَقُ الشَّهَادَهَ بَعْدَ شَهَادَهِ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ‌اللَّهِ وَ لَا یُعَذِّبُهُ اللَّهُ مَعَ الْمُشْرِکِینَ وَ یَکُونُ طَیِّبَ النَّکْهَهِ مِنَ الْفَمِ رَحِیمَ الْقَلْبِ سَخِیَّ الْیَدِ طَاهِرَ اللِّسَانِ مِنَ الْغِیبَهِ وَ الْکَذِبِ وَ الْبُهْتَانِ،

یَا عَلِیُّ وَ إِنْ جَامَعْتَ أَهْلَکَ لَیْلَهَ الْخَمِیسِ فَقُضِیَ بَیْنَکُمَا وَلَدٌ فَإِنَّهُ یَکُونُ حَاکِماً مِنَ الْحُکَّامِ أَوْ عَالِماً مِنَ الْعُلَمَاءِ

وَ إِنْ جَامَعْتَهَا یَوْمَ الْخَمِیسِ عِنْدَ زَوَالِ الشَّمْسِ عَنْ کَبِدِ السَّمَاءِ فَقُضِیَ بَیْنَکُمَا وَلَدٌ فَإِنَّ الشَّیْطَانَ لَا یَقْرَبُهُ حَتَّى یَشِیبَ وَ یَکُونُ فَهِماً وَ یَرْزُقُهُ اللَّهُ السَّلَامَهَ فِی الدِّینِ وَ الدُّنْیَا،

یَا عَلِیُّ فَإِنْ جَامَعْتَهَا لَیْلَهَ الْجُمُعَهِ وَ کَانَ بَیْنَکُمَا وَلَدٌ فَإِنَّهُ یَکُونُ خَطِیباً قَوَّالًا مُفَوَّهاً وَ إِنْ جَامَعْتَهَا یَوْمَ الْجُمُعَهِ بَعْدَ الْعَصْرِ فَقُضِیَ بَیْنَکُمَا وَلَدٌ فَإِنَّهُ یَکُونُ مَعْرُوفاً مَشْهُوراً عَالِماً

وَ إِنْ جَامَعْتَهَا فِی لَیْلَهِ الْجُمُعَهِ بَعْدَ صَلَاهِ الْعِشَاءِ الْآخِرَهِ فَإِنَّهُ یُرْجَى أَنْ یَکُونَ لَکُمَا وَلَدٌ مِنَ الْأَبْدَالِ إِنْ شَاءَ اللَّهُ،

یَا عَلِیُّ لَا تُجَامِعْ أَهْلَکَ فِی أَوَّلِ سَاعَهٍ مِنَ اللَّیْلِ فَإِنَّهُ إِنْ قُضِیَ بَیْنَکُمَا وَلَدٌ لَا یُؤْمَنُ أَنْ یَکُونَ سَاحِراً مُؤْثِراً لِلدُّنْیَا عَلَى الْآخِرَهِ.

یَا عَلِیُّ احْفَظْ وَصِیَّتِی‏ هَذِهِ کَمَا حَفِظْتُهَا عَنْ جَبْرَئِیل.‏

ترجمه حدیث

رسول خدا(ص) به امیرالمؤمنین على بن ابى طالب(ع) چنین سفارش کرد؛

اى على! وقتی عروس را به خانه تو آورند، وقتى نشست کفش او را درآور و پایش را بشوی و آبش را به در خانه‌‌ات بریز، که اگر چنین کنى خدا از خانه‌‌ات هفتاد هزار رنگ فقر را ببرد و هفتاد هزار رنگ برکت در آن آورد و هفتاد هزار رحمت بر تو فرو فرستد که بر سر عروس بچرخد تا برکت آن بهر گوشه خانه‌‌ات برسد و خداوند متعال عروس را از دیوانگی و خوره و پیسى امان دهد که تا در آن خانه است به او نرسند.

و عروس را تا یک هفته از دوغ و سرکه و گشنیز و سیب ترش منع کن.

على(ع) گفت: یا رسول اللَّه(ص)! چرا او را از این چهار چیز منع کنم؟

پیامبر(ص) فرمود: چون رحم به سبب این چهار چیز عقیم می‌شود و اولاد نمی‌آورد، و حصیر کف خانه، از زن نازا بهتر است.

على(ع) گفت: چرا سرکه را از او منع کند؟

فرمود: چون به سبب سرکه حائض گردد و هرگز بطور کامل پاک نشود و گشنیز حیض را در درون او برانگیزد و زایمان را سخت کند و سیب ترش حیض را ببندد و مایه درد شود.

سپس فرمود: اى على! با همسرت در اول و وسط و آخر ماه مجامعت نکن، چرا که دیوانگى و خوره و گیجى(کم عقلی) به او و فرزندش رو می‌آورد.

بعد از ظهر جماع نکن؛ که اگر فرزندى آورید قیچ باشد و شیطان به قیچى انسان شاد است.

هنگام جماع سخن نگو، که اگر فرزندى منعقد شود، از لال بودن در امان نیست(ممکن است لال شود).

مبادا کسى به فَرْج(آلت زنانه) همسرش نگاه کند، زیرا ممکن است سبب کورى فرزند شود.

اى على! با همسرت به عشق زن دیگرى مجامعت مکن، چرا که بیم این می‌رود که اگر فرزندى منعقد شود؛ خنثی، زن منش(پسر دارای روحیات زنانه) و گیج(کم عقل) باشد.

هیچ کس با همسر خود در بستر در حال جنابت، قرآن نخواند، که بیم این می‌رود آتشى از آسمان فرود آید و هر دو را بسوزاند.

اى على! حتما هنگام جماع با همسرت هر یک از شما برای خودش دستمالی داشته باشد، و هرگز هر دوی شما با یک دستمال خود را پاک نکنید، که شهوت بر شهوت افتد و مایه دشمنى میان شما می‌شود و شما را به جدائى و طلاق می‌کشد.

ایستاده جماع مکن که کار چهارپایان است و اگر در آن حال فرزندى منعقد شود در بستر ادرار کند.

در شب عید فطر جماع مکن که اگر فرزندى منعقد شود بسیار بد باشد.

در شب عید قربان جماع مکن که فرزند؛ شش انگشت یا چهار انگشت متولد می‌شود.

زیر درخت میوه‌دار جماع مکن که فرزند؛ جلاد، آدمکش یا کاهن(یا کدخدا) می‌شود.

در مقابل نور آفتاب جماع مکن، مگر اینکه بر هر دوی شما روپوش باشد، چون اگر فرزندی منعقد شود در سختى و فقر باشد تا بمیرد.

میان اذان و اقامه جماع مکن، که فرزند، خونخوار می‌شود.

اى على! وقتی همسرت آبستن باشد، بی وضو با او جماع مکن، چرا که فرزند، کوردل و بخیل می شود.

در نیمه شعبان جماع مکن که فرزند، شوم و با خال چهره می‌شود.

دو روز مانده به آخر ماه، جماع مکن که فرزند، مالیات‌گیر‏ و خدمتکار ظالم می‌شود و جمعى از مردم بدستش هلاک شوند.

بر پشت بام جماع مکن که فرزند، منافق و ریاکار و بدعت‏گذار می‌شود.

وقتی قصد سفر دارى، در شب جماع مکن، که فرزند ولخرج می‌شود. رسول خدا(ص) این آیه را خواند؛ «به راستى اسراف کاران برادران شیاطین باشند».

وقتی به سفر رفتى، تا سه شب و سه روز جماع مکن، که فرزند، به هر کس که بر تو ظلم کند کمک خواهد کرد.

اى على! شب دوشنبه جماع کن، چون اگر فرزندى منعقد شود، حافظ قرآن و راضى به قسمت خدا باشد.

اى على! اگر شب سه‌شنبه جماع کنى، که اگر فرزندى منعقد شود، پس از اینکه به شهادتین(یگانگی خدا و رسالت پیامبر) شهادت داد، شهادت روزیش می‌شود و خدا او را با مشرکان کیفر نکند و بوى دهانش خوش باشد و دل رحم و با سخاوت و پاک زبان از غیبت و دروغ و بهتان است.

اگر شب پنجشنبه جماع کنى و فرزندى آید، حاکمى از حُکّام گردد یا عالمى از علماء.

اگر در ظهر پنجشنبه، که آفتاب در وسط آسمانست، جماع کنی، فرزند تا پیر شود شیطان به او نزدیک نگردد و با فهم باشد و در دین و دنیا سلامت روزیش گردد.

اگر در شب جمعه جماع کنی، و فرزند آید، سخنور و گویا و زبان آور شود.

و در روز جمعه پس از عصر، فرزند؛ معروف و مشهور و دانشمند گردد.

اگر در شب جمعه بعد از نماز عشاء جماع کنی، امید فرزندى می‌رود که از أبدال(عُرفا) باشد إن‌شاءاللَّه.

اى على! در ساعت اول شب با همسرت جماع مکن که اگر فرزندى منعقد شود، چه بسا جادوگر و دنیا طلب باشد.

اى على! این سفارش مرا بیاد نگهدار، همانگونه که من از جبرئیل نگهداشتم.

منبع حدیث: أمالی الصدوق: ۵۶۶ و همچنین: من لایحضره الفقیه‏۳: ۵۵۱٫

ج. آنچه لازم است پس از مقاربت، مورد توجه قرار گیرد:
۱٫ بعد از نزدیکی، کمی عسل بخورید.
۲٫ همسران، بویژه شما آقایان، دقت نمایید پس از رسیدن به اوج لذت جنسی، همسران خود را رها نکنید. هرچند احساس خواب آلودگی شوهران بعد از رابطه (که اغلب باعث ناراحتی بانوان است) امری فیزیولوژیکی است، اما آقایان تحمل کنید و دقایقی را به نوازش و صحبت بگذرانید.
۳٫ مستحب است مرد، پیش از آمیزش و پس از آن ادرار کند.
۴٫ مناسب است جهت حفظ سلامت آلت تناسلی و دوری از کراهت شرعی، پس از نزدیکی غسل کنید و با حالت جنابت نخوابید.
۵٫ اگر قبل از غسل تصمیم دارید دوباره نزدیکی کنید، بهتر است آلت تناسلی خود را بشویید و وضو بگیرید.
۶٫ بعد از نزدیکی، دفع شهوت و حصول آرامش، معمولا حالت معنوی و حضور قلبی تان بیشتر می شود. مراقب باشید این حالت را با گناه یا ترک وظایف دینی (مانند نماز) از دست ندهید.
۷٫ پس از پایان رابطه، خدا را بخاطر داشتن چنین همسری شکر گویید و از همسر، بدلیل ایجاد لحظاتی خاطره انگیز، تشکر کنید.
۸٫ در صورت بروز هرگونه اختلال حاد در رابطه زناشویی، در اولین فرصت به روان شناس بالینی ماهر یا سکسولوژیست مراجعه نمایید.

سری اول پرسش و پاسخ احکام شرعی در زمینه مسائل جنسی و زناشوئی